W tym wydaniu czasopisma Watson-Jones i in. (strony 1560-1571) raportują z niepokojem oczekiwane ustalenia dotyczące strategii zapobiegania zakażeniu ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) przez farmakologiczną eliminację wirusa opryszczki pospolitej typu 2. Pomimo solidnego uzasadnienia interwencji, wyniki stanowią kolejne rozczarowanie w wysiłkach zmierzających do zmniejszyć rozprzestrzenianie się wirusa HIV za pomocą czynnika biomedycznego. Rzeczywiście, oprócz ważnych postępów w zapobieganiu przenoszeniu choroby z matki na dziecko, głównie poprzez stosowanie leków przeciwretrowirusowych oraz w zapobieganiu nabywaniu HIV u mężczyzn przez obrzezanie, tylko jedno późne stadium randomizowanego badania biomedycznego – obejmujące leczenie infekcje przenoszone drogą płciową – wykazały korzystny wpływ na ryzyko zakażenia wirusem HIV, a korzyści te nie zostały potwierdzone w kolejnych badaniach.
Inne późne etapy biomedycznych prób zapobiegania zakażeniom HIV, w których nie udało się wykazać korzyści, badały stosowanie żeli mikrobobójczych z pochwy, przepony jako bariery szyjnej, profilaktykę przedawkowania z lekami przeciwretrowirusowymi i dwa rodzaje szczepionek przeciwko HIV. Czytaj dalej Wyzwania dla profilaktyki HIV – poszukiwanie skutecznych środków w przypadku braku szczepionki